ความหมายของการพูด

การพูด หมายถึง การใช้ถ้อยคำ น้ำเสียง กิริยาอาการต่าง ๆ เพื่อถ่ายทอดความรู้ ความคิด ความรู้สึก และความต้องการของผู้พูดให้ผู้ฟังรับรู้และเกิดการตอบสนอง

การพูด คือ การสื่อความหมายของมนุษย์โดยการใช้เสียงและกิริยาททางเป็นเครื่องถ่ายทอดความรู้ความคิดและความรู้สึกจากผู้พูดไปสู่ผู้ฟัง

งานอาชีพ คือ การกระทำงานตามภาระหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอันเป็นประโยชน์ เป็นที่ยอมรับของสังคม ซึ่งก่อให้เกิดผลตอบแทนและรายได้

สรุป การพูดในงานอาชีพ เป็นการสื่อสารโดยใช้การพูด เพื่อนำมาใช้ประโชในการประกอบงานอาชีพของบุคคลผู้มีอาชีพต่าง ๆ

         การพูดเป็นการสื่อสารที่สำคัญประการหนึ่งในงานอาชีพ ผู้เรียนจึงควรให้ความสำคัญต่อการพูดเพราะการพูดเป็นสื่อสร้างความเข้าใจระหว่างบุคคล โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นการชี้แจงและทำความเข้าใจได้สะดวกและรวดเร็ว หากมีศิลปะในการพูดย่อมทำให้เจริญก้าวหน้าและประสบความสำเร็จในงานอาชีพ โดยทั่วไปผู้พูดมีจุดประสงค์ในการพูดเพื่อแจ้งให้ทราบ ถามให้ตอบ และบอกให้ทำ ในบางครั้งผู้พูดอามีจุดประสงค์หลายอย่างในการพูดแต่ละครั้ง ผู้พูดจึงจำเป็นที่จะต้องมีวาทศิลป์ในการพูดเพื่อให้การพูดแต่ละครั้งบรรลุตามจุดมุ่งหมาย

อ้างอิง : สุภัค มหาวรากร และ นิธิอร พรอำไพสกุล. (๒๕๖๒). ภาษาไทยเพื่ออาชีพ. นนทบุรี : บริษัท สำนักพิมพ์เอ็มพันธ์ จำกัด.

อ้างอิง : เรื่องอุไร อินทรประเสริฐ, สุรีพร พูลประเสริฐ และเอนก อัครบัณฑิต. (๒๕๖๒). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. กรุงเทพฯ : ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ

๒. การอภิปราย

           การอภิปรายเป็นการพูดที่นิยมกันมากในสังคมประชาธิปไตย เป็นการพูดเพื่อแสดงความคิดเห็น แลกเปลี่ยนความรู้ความเข้าใจ ทัศนะเกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างกว้างขวาง ทำให้เกิดการเรียนรู้ร่วมกันและช่วยแก้ปัญหานั้น

๒.๑ ความสำคัญของการอภิปราย

          การอภิปรายเป็นกิจกรรมที่จัดให้บุคคลได้มีโอกาสพบปะกันอย่างมีจุดมุ่งหมายและมีระเบียบแบบแผน การอภิปรายจึงมีความสำคัญหลายด้าน ดังนี้

๑ ด้านการศึกษา 

การจัดกิจกรรมการรียนการสอน การอภิปรายเป็นวิธีที่จะช่วยให้ผู้เรียนได้รับความรู้และเกิดความคิดร้างสรรค์ ตลอดจนรู้จักการทำงานร่วมกับผู้อื่นได้

๒. ด้านสังคม 

การอยู่รวมกันในสังคมสมาชิกจะต้องยอมรับความคิดเห็นของสมาชิกส่วนใหญ่เป็นหลักในการตัดสินปัญหาต่าง ๆ อย่างมีเหตุผล

๓. ด้านการเมือง 

การอภิปรายเป็นสิ่งจำเป็นและมีบทบาทสำคัญในสังคมประชาธิปไตยโดยนักการเมืองจะใช้การอภิปรายตั้งแต่เริ่มต้นหาเสียงจนกระทั่งเข้าไปนั่งทำงานในสภา

๔. ด้านศาสนา 

ศาสนาทุกศาสนามีหลักคำสอนที่คล้ายกัน แต่การตีความในทางศาสนามีหลากหลายจึงต้องมีการอภิปรายเพื่อชี้แจงแสดงเหตุผลให้ทุกฝ่ายยอมรับ

๕. ด้านเศรษฐกิจ 

การอภิปรายเกี่ยวกับเศรษฐกิจ เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องร่วมกันหาข้อสรุปเพื่อเป็นแนวทางพัฒนาและแก้ปัญหาให้ดีที่สุด

๒.๒ จุดมุ่งหมายของการอภิปราย

          การอภิปรายโดยทั่วไปมักเป็นการอภิปรายที่มีระเบียบแบบแผน โดยมีการเตรียมหัวข้ออภิปราย เชิญผู้อภิปรายไว้ก่อนล่วงหน้าจึงมีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนดังนี้

๑. เพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ ความคิด และประสบการณ์อย่างมีเหตุผล

๒. เพื่อหาข้อสรุป ข้อเท็จจริง เกี่ยวกับปัญหาเรื่องใดเรื่องหนึ่งและนำไปสู่การแก้ปัญหานั้นอย่างถูกต้อง

๓. เพื่อเผยแพร่ความรู้หรือความความก้าวหน้าทางวิชาการให้สาธารณะชนทราบ

๔. เพื่อให้ผู้อภิปรายเข้าใจหลักการแสดงความคิดเห็นแบบประชาธิปไตย

๕. เพื่อให้ผู้อภิปรายเข้าใจหลักการปฏิบัติตนร่วมกัน

๖. เพื่อเปิดโอกาสให้บุคคลได้แสดงออกทางเหตุผลตามสิทธิมนุษยชนและประชาธิปไตย

๒.๓ หลักเกณฑ์ทั่วไปของการอภิปราย

การอภิปรายจะดำเนินไปด้วยดีและเกิดประโยชน์แท้จริงทุกฝ่ายควรต้องมีหลักเกณฑ์ดังนี้

๑. การอภิปรายเป็นการใช้ความคิดร่วมกันกับผู้อื่นเพื่อหาคำตอบ โดยมีขั้นตอนดังนี้

       (๑) ทำความเข้าใจปัญหา

       (๒) แยกแยะประเด็นปัญหา

       (๓) เสนอแนะแนวทางแก้ปัญหาด้วยวิธีต่าง ๆ

       (๔) เลือกวิธีการแก้ปัญหาที่ดีที่สุด

๒. การอภิปรายจำเป็นต้องมีผู้นำอภิปรายเพื่อคอยกำกับให้การแสดงความคิดตรงตามประเด็นและอยู่ในกรอบที่ต้องการ ผู้นำอภิปรายต้องคอยกระตุ้นให้ผู้อภิปรายแสดงความคิดเห็น ควบคุมให้ผู้อภิปรายแสดงความคิดเห็นในกรอบเวลาที่กำหนด ไม่ให้ผู้อภิปรายผูกขาดการพูดเพียงฝ่ายเดียว

๓. ผู้อภิปรายอาจเปลี่ยนความคิดเห็นของตนได้ ขึ้นอยู่กับเหตุผลและข้อเท็จจริงที่ได้ฟังจากผู้ร่วมอภิปรายที่แสดงออกมาให้ปรากฎ

๔. การอภิปรายควรมีการเตรียมข้อมูลก่อนล่วงหน้าเพื่อให้ผู้อภิปรายได้พิจารณาร่วมกัน

๕. การอภิปรายต้องใช้ความสามารถในการพูดและการฟังเป็นพิเศษ ในด้านการพูดผู้อภิปรายต้องแสดงความคิดเห็นของตนอย่างสุภาพและตรงประเด็น ในด้านการฟังผู้อภิปรายต้องฟังคำพูดของผู้ร่วมอภิปรายคนอื่น ๆ โดยใช้ความคิดอยู่ตลอดเวลา

๒.๔ ประโยชน์ของการอภิปราย

๑. เปิดโอกาสให้ผู้เซี่ยวชาญเรื่องใดเรื่องหนึ่งได้เผยแพร่ความรู้แก่สาธารณชน

๒. เป็นการแสดงความก้าวหน้าของวิชาการในสาชาต่าง ๆ ให้กลุ่มผู้สนใจได้เรียนรู้และรับทราบ

๓. นำวิธีการอภิปรายไปใช้ในการประชุม ปรึษาหารือวางแผน และแก้ปัญหาต่าง ๆ ของหน่วยงาน

๔. นำไปใช้ในกิจกรรมการเรียนการสอน เพื่อฝึกให้ผู้เรียนศึกษาค้นคว้ารู้จักใช้เหตุผล และรู้จักวิธีการทำงานร่วมกับผู้อื่น

๕. เปิดโอกาสให้บุคคลต่าง ๆ ได้แสดงความคิดเห็นร่วมกัน

อ้างอิง : พรรณอร ทองช่วง. (๒๕๕๙). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. พิมพ์ครั้งที่ ๒. นนทบุรี : บริษัทศูนย์หนังสือเมืองไทยจำกัด.

๔. การพูดสัมภาษณ์

        การสัมภาษณ์เป็นการพูดที่มุ่งผลทางธรกิจ คือ ผู้สัมภาษณ์จะได้รับความรู้ ความคิดเห็นจากผู้ให้สัมภาษณ์เพื่อนำไปใช้ในประโยชน์ต่าง ๆ การสัมภาษณ์ประกอบด้วยบุคคล ๒ ฝ่าย คือ ผู้สัมภาษณ์และผู้ให้สัมภาษณ์

ผู้สัมภาษณ์ คือ ผู้ที่ต้องการทราบเรื่องราวความคิดเห็น ความรู้จากอีกฝ่ายหนึ่ง ผู้สัมภาษณ์อาจมีคนเดียวหรือหลายคนก็ได้

ผู้ให้สัมภาษณ์ คือ ผู้ให้ความรู้เรื่องราวความคิดเห็นต่าง ๆ โดยปกติผู้ให้สัมภาษณ์มักมีคนเกียว แต่บางครั้งอาจมีหลายคนก็ได้

๔.๑ จุดมุ่งหมายของการสัมภาษณ์

       แม้การตั้งจุดมุ่งหมายในการสัมภาษณ์เป็นของฝ่ายผู้ขอสัมภาษณ์ แต่การเตรียมตัวในการสัมภาษณ์ควรมีทั้งสองฝ่าย เพื่อให้การสัมภาษณ์ได้ผลดียิ่งขึ้น

๑. ผู้ขอสัมภาษณ์ต้องเตรียมตัวดังนี้

      (๑) กำหนด วัน เวลา สถานที่ให้สัมภาษณ์โดยคำนึงถึงความสะดวกของทั้งสองฝ่าย

      (๒) แจ้งจุดมุ่งหมายในการสัมภาษณ์ให้ผู้ให้สัมภาษณ์ทราบล่วงหน้า

      (๓) วางแนวเรื่องที่จะสัมภาษณ์ให้สอดคล้องกับจุดมุ่งหมายที่วางไว้

      (๔) ไม่ก้าวก่ายขอสัมภาษณ์เรื่องส่วนตัวหากผู้ให้สัมภาษณีไม่เต็มใจตอบก็อย่ารุกเร้า

๒. ผู้ให้สัมภาษณ์ต้องเตรียมตัวดังนี้

      (๑) แม่นยำในวันกำหนดนัดสัมภาษณ์

      (๒) เตรียมตอบคำภามให้ตรงตามวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้

      (๓) ศึกษาข้อมูลเรื่องที่จะทำให้สัมภาษณ์ให้เข้าใจ และให้สัมภาษณ์อย่างมีไมตรีจิต

๔.๒ ข้อควรปฏิบัติในการสัมภาษณ์

๑. ตั้งคำถามให้ชัดเจน เข้าใจง่าย

๒ ต้องใช้ภาษาที่สุภาพ เช่น ขอประทานโทษ ขอเรียนถาม กรุณาเล่า ฯลฯ

๓. รักษาเวลาในการสัมภาษณ์

๔. จัดสถานที่และเครื่องอำนวยความสะดวกในการสัมภาษณ์ไห้พร้อม

การสัมภาษณ์งาน

 ความหมายของการสัมภาษณ์งาน

การสัมภาษณ์งาน หมายถึง การสนทนาระหว่างบุคคล ๒ ฝ่าย ฝ่ายหนึ่งคือผู้สัมภาษณ์ อีกฝ่าย คือ ผู้ให้สัมภาษณ์ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อคัดเลือกบุคคลที่เหมาะสมเข้าทำงาน

 รูปแบบของการสัมภาษณ์ 

๑. แบบไม่เป็นพิธีการ คือการสัมภาษณ์ที่ไม่ต้องตรียมการมากนัก เพียงแต่ตั้งจุดประสงค์และตั้งคำถามไว้ล่วงหน้า ใช้สัมภาษณ์ในโอกาสที่ไม่เป็นทางการ เช่น การสัมภาษณ์นักการเมือง ดารานักร้อง นักกีฬาในงานต่าง ๆ เป็นต้น

๒. แบบเป็นพิธีการ คือ การสัมภาษณ์ที่มีหลักเกณฑ์ ต้องมีการเตรียมตัวล่วงหน้า เช่น ตั้งจุดประสงค์ เตรียมคำถาม เวลา และสถานที่ในการสัมภาษณ์ เป็นตัน

คำถามในการสัมภาษณ์

คำถาม คือ หัวใจสำคัญของกาสัมกาษณ์ การสัมภาษณ์จะประสบผลสำเร็จหรือไม่ ขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพในการตั้งคำถาม คำถามที่ดีควรชัดเจน สุภาพ ไม่สร้างความอึดอัดให้กับผู้ให้สัมภาษณ์ผู้สัมภาษณ์จึงควรศึกษาลักษณะของคำถาม ดังนี้

๑. คำถามปลายเปิด 

คือ คำถามที่เปิดโจกาสให้ผู้ตอบได้แสดงความคิดเห็นอย่างเต็มที่ เหมาะสำหรับการสัมภาษณ์เรื่องทั่ว ๆ ไป เช่นคุณมีความคิดเห็นอย่างไรกับนโยบายของรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องค่าแรงขั้นต่ำ ๓๐๐ บาท ทั่วประเทศ

๒. คำถามปลายปิด

คือ คำถามที่ผู้ถามต้องการคำตอบเฉพาะอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือ ต้องการคำตอบสั้น ๆ โดยไม่ต้องการคำอธิบาย ข้อดีของคำถามปลายปิด คือ เพื่อให้สามารถสัมภาษณ์คนจำนวนมากได้โดยใช้เวลาไม่มาก และมีความคงที่ในการตั้งคำถามกับคนจำนวนมาก ลักษณะคำตอบของคำถามปลายปิด มักจะให้เลือกตอบว่าใช่หรือไม่ใช่ หรือกำหนดประเด็นที่ต้องการให้ตอบเพียงเรื่องเดียวหรือเลือกอย่างไดอย่างหนึ่ง เช่น คุณเห็นด้วยกับนโยบายของรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องค่าแรงชั้นต่ำ ๓๐๐ บาทหรือไม่

เทคนิคการพูดให้สัมภาษณ์

การพูดให้สัมภาษณ์ไม่ว่าจะเป็นการสัมภาษณ์เพื่อเข้าศึกษาต่อเพื่อสมัครเข้าทำงาน หรือเรื่องใดก็ตาม ผู้ให้สัมภาษณ์ควรปฏิบัติดังนี้

๑. พูดชัดถ้อยชัดคำ ไม่เอามือป้องปากขณะพูดเพราะจะทำให้ดูไม่มั่นใจ

๒. พูดสั้น ๆ เฉพาะสาระสำคัญ พร้อมเหตุผลสนับสนุนคำตอบ

๓. พูดจาโต้ตอบไปตามธรรมชาติ หากตื่นเต้นให้พูดช้า ๆ ระมัดระวัง จนกว่าจะผ่อนคลาย การพูดเร็วจะทำให้พูดผิดได้ง่ายหรือเปิดเผยเรื่องที่ไม่ตั้งใจพูดได้

๔. พูดให้มีระดับเสียงสูงต่ำ เน้นเสียหนักเบาให้น่าสนใจ มีชีวตชีวา น้ำเสียงสุภาพน่าฟัง 

๕. ต้องระมัดระวังการพูดถึงงานอดิเรกหรืองานพิเศษในการให้สัมภาษณ์สมัครงาน เพราะอาจทำให้ผู้สัมภาษณ์เข้าใจผิดว่าสนใจงานอดิเรกมากกว่างานประจำ

๖. ไม่ใช้เวลาคิดหาคำตอบนานเกินไป เพราะจะทำให้ดูไม่จริงใจ หากตอบไม่ได้ให้บอกไปตรง ๆ ไม่ควรอ้อมค้อม หรือตอบผิด ๆ เพราะจะทำให้ดูไม่น่าเชื่อถือ

การเตรียมตัวก่อนสัมภาษณ์

การรับเจ้าหน้าที่หรือพนักงานเข้าทำงานในหน่วยงานต่าง ๆ ส่วนมากจะมีการสอบคัดเลือกเพื่อหาบุคคลที่มีความเหมาะสมกับตำแหน่งงาน โดยจัดสอบทั้งข้อเขียนและสอบสัมภาษณ์ ผู้จะสอบสัมภาษณ์ต้องเตรียมตัวให้พร้อม จะได้เข้ารับการสัมภาษณ์ด้วยความมั่นใจ ดังนี้

๑. สอบถาม วัน เวลา สถานที่สอบให้ถูกต้อง ชัดเจน ควรไปดูสถานที่ก่อนถึงวันสัมภาษณ์จริง หรือไปถึงสถานที่สัมภาษณ์ก่อนเวลานัดหมาย

๒. ศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับหน่วยงาน องค์กร หรือบริษัทที่สมัครเข้าทำงานให้มากที่สุด

๓. ศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับตำแหน่งงานที่สมัครว่าจะต้องทำหน้าที่อะไรบ้าง

๔. หาความรู้รอบตัวเกี่ยวกับข่าวสารบ้านมืองที่กำลังอยู่ในความสนใจของคนในสังคม

๕. เตรียมตัวให้พร้อม สร้างบุคลิกให้ดูดีเป็นที่ชื่นชอบแก่ผู้พบเห็นต้องดูแลเสื้อผ้า หน้า ผมให้เหมาะสมกับบุคลิกและสุภาพเรียบร้อย ผู้สมัคงานที่จบใหมไม่ควรแต่งชุดนักศึกษาไปสัมภาษณ์งาน

การปฏิบัติตัวระหว่างสัมภาษณ์

มารยาทในการปฏิบัติตัวระหว่างสัมภาษณ์ มีดังนี้

๑. เมื่อถูกเรียกให้ข้ไปรับการสัมภาษณ์ ควรแสดงความเคารพด้วยการไหว้ และกล่าวคำว่า "สวัสดี" กับผู้สัมภาษณ์ตามมารยาทไทย

๒. นั่งลงเมื่อได้รับอนุญาต

๓. ระหว่างสัมภาษณ์ต้องตั้งใจฟังคำถาม และตอบคำถามทุกช้อย่างชัดเจนแต่ไม่พูดมากเกินความจำเป็น และถ้าไม่รู้ก็ให้บอกตรง ๆ อย่าอ้อมค้อม

๔. หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส

๕. แสดงความกระตือรือรั้น พูดเสียงดังฟังชัด

๖.​เมื่อจบการสัมภาษณ์ควรกล่าวขอบคุณผู้สัมภาษณ์ แล้วกล่าวอำลาด้วยคำว่า "สวัสดี" พร้อมกับยกมือไหว้อย่างสุภาพ

อ้างอิง : พรรณอร ทองช่วง. (๒๕๕๙). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. พิมพ์ครั้งที่ ๒. นนทบุรี : บริษัทศูนย์หนังสือเมืองไทยจำกัด.

อ้างอิง : อมรรัตน์ ฉายศรี. (๒๕๖๑). ภาษาไทยเพื่ออาชีพ. พิมพ์ครั้งที่ ๒. นนทบุรี : บริษัทศูนย์หนังสือเมืองไทยจำกัด.

๖. การเป็นพิธีกร

       ภายในองค์กร ผู้นำ คือ ผู้มีความสามารถ มีทักษะหรือประสบการณ์ในงานนั้น ๆ ผู้นำที่มีคุณลัษณะของการเป็นผู้นำมักได้รับเชิญให้เป็นพิธีกรในโอกาสต่าง ๆ เสมอ โดยพิธีกรจะทำหน้าที่ดำเนินรายการเป็นเจ้าของเวที และทำหน้าที่กำกับรายการ

๖.๑ การสร้างความเชื่อมั่นในการเป็นพิธีกร

เทคนิคการสร้างความชื่อมั่นของผู้ที่ทำหน้เป็นพิธีกรนั้นสามารถทำได้ดังนี้

๑. มีการตรียมการที่ตี โดยหาข้อมูลของงานที่จัดขึ้น ดูกำหนดการของงานตั้งแต่เริ่มต้นจนสิ้นสุด เตรียมคำพูดที่จะใช้ในงานนั้น ๆ และซักซ้อมล่วงหนัา

๒. ตระหนักว่าจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด

๓. ทำความคุ้นเคยกับเวที เพื่อสร้างความมั่นใจ

๔. สูดลมหายใจยาว ๆ ลึก ๆ ดื่มน้ำเล็กน้อย

๕. พูดให้รวบรัด ชัดเจน พิถีพิถัน และแม่นยำขั้นตอน

๖.๒ บุคลิกภาพของพิธีกร

บุคลิกภาพของพิธีกรเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นโดยต้องมีองค์ประกอบดังนี้

๑. รูปกายดี รูปร่างเป็นจุดแรกที่จะทำให้ประทับใจจึงควรมีรูปร่างสมส่วนน่ามอง ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

๒. การแต่งกายดี เสื้อผ้าช่วยเสริมบุคลิกได้ จึงต้องสะอาดเรียบร้อยเหมาะแก่เวลา โอกาสสถานที่ และบุคลิกของผู้สวมใส่

๓. กิริยาท่าทางดี กิริยาบอกสกุลว่าอยู่ในระดับหรือฐานะไหนจึงต้องระมัดระวังในการใช้สายตา สีหน้า การยืน การนั่ง การเดิน การทรงตัว         การใช้มือ และมีความกระตือรือร้นในการสื่อสาร

๔. จิตใจดี เมื่อจิตใจภายในคิดดี การกระทำภายนอกก็จะดีตามไปด้วย การพูดจึงต้องดูสุขุมเยือกเย็น เป็นมิตร และร่าเริง

อาจารย์จตุพล ชมภูนิช เคยกล่าวว่า "ลักษณะพิเศษของพิธีกร คือ ต้องรู้จักสำรวมท่าทาง พิถีพิถันในคำพูด พูดแต่พอดี ไม่มีโอหัง"

๖.๓ หน้าที่ของพิธีกร

พิธีกรที่ดีควรมีหน้าที่ดังนี้

๑. จัดลำดับพิธีการงานนั้น ๆ

๒. ทำความเข้าใจในรายการตามลำดับงาน

๓. ต้องมาก่อนงานเพื่อตรวจสอบความพร้อม

๔. สังเกตและวิเคราะห์บรรยากาศและจุดมุ่งหมายของงาน

๕. ประสานงานกับบุคคลที่เกี่ยวข้องไว้ล่วงหน้า

๖. ทักทายบุคคลที่อยู่ในงาน

๗. อย่าทิ้งเวที มีไหวพริบปฏิภาณในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า

๘. สนใจรายการที่จะเริ่ม

๙. เตรียมทุกอย่างให้พร้อมตามลำดับรายการโดยเฉพาะบุคคล

๑๐. ควบคุมเวลาให้เป็นไปตามกำหนดการ

๑๑. ยิ้มแย้มแจ่มใสเป็นกันเอง

๑๒. เยือกเย็น สุขุม ดูแลความเรียบร้อยตลอดงาน

๖.๔ การใช้คำพูดของพิธีกร

พิธีกรที่ดีควรพูดดังนี้

๑. พูดแต่พอดี

๒. ให้เกียรติทุกคน

๓. ไพเราะนิ่มนวล

๔. อักขระถูกต้อง ร, ล ควบกล้ำ

๕. น้ำเสียงเชื่อมั่น พูดเป็นธรรมชาติเป็นตัวของตัวเอง

๖. ท่าทางกลมกลืน

๗. สร้างมิตรภาพ ความประทับใจ

๘. ไม่หยิ่ง ยโส โอหัง

๙. มีอารมณ์ขัน

อ้างอิง : พรรณอร ทองช่วง. (๒๕๕๙). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. พิมพ์ครั้งที่ ๒. นนทบุรี : บริษัทศูนย์หนังสือเมืองไทยจำกัด.

เอกสารอ้างอิง

พรรณอร ทองช่วง. (๒๕๕๙). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. พิมพ์ครั้งที่ ๒. นนทบุรี : บริษัทศูนย์หนังสือเมืองไทยจำกัด.

เรื่องอุไร อินทรประเสริฐ, สุรีพร พูลประเสริฐ และเอนก อัครบัณฑิต. (๒๕๖๒). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. กรุงเทพฯ : ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ

สุภัค มหาวรากร และ นิธิอร พรอำไพสกุล. (๒๕๖๒). ภาษาไทยเพื่ออาชีพ. นนทบุรี : บริษัท สำนักพิมพ์เอ็มพันธ์ จำกัด.

อมรรัตน์ ฉายศรี. (๒๕๖๑). ภาษาไทยเพื่ออาชีพ. พิมพ์ครั้งที่ ๒. นนทบุรี : บริษัทศูนย์หนังสือเมืองไทยจำกัด.